یا ازدواج کنید و بچه‌دارشوید یا بفرمایید از آن در خارج شوید!

تقریبا ۴ - ۵ سالی هست که زمزمه‌های پیری جمعیت و بالا رفتن سن ازدواج مسئولان را به فکر ارایه راه‌حلهای سریع‌الاثر انداخته است. در همین راستا کمیسیون فرهنگی مجلس طرحی را ارایه داده است که بر اساس آن اولویت استخدام با مردان متاهل فرزنددار، سپس متاهل، بعد زنان متاهل فرزنددار، و بعد زنان متاهل و آخر از همه، مجردان قرار دارند. 

 این مسئله گرچه در نگاه اول جزو سیاستهای تحکیم خانواده و افزایش جمعیت به حساب می‌آید اما در باطن خود برنامه‌ای به شدت ضد خانواده است. قصد نداریم در این چند خط تاریخ عشق‌ورزی در خانواده قداست این مفهوم در کشور ما و نقش علاقه در تحکیم خانواده را کالبدشکافی کنیم اما بر صاحبنظران پوشیده نیست که طرحهایی این چنین در بهترین حالت اگر بتواند موجب افزایش تعداد خانواده‌ها و فرزندان آن‌ها شود در باطن خود مفاهیم ارزشمند خانواده نظیر وجود عشق و علاقه را زیر سوال می‌برد.

مثال بارزی که وجود دارد کشورهای اروپایی باسیاستهای افزایش جمعیت هستند در پاره‌ای از این کشور‌ها زوج‌هایی که هیچ الزام مذهبی و قانونی به ثبت زندگی مشترک و حتی فرزندآوری احتمالی ندارند به شرط ثبت ازدواج و تشکیل خانواده قانونی از مزایای قانونی بسیاری بهره‌مند می‌شوند این امکانات گرچه باعث افزایش تعداد ازدواج‌ها در آن جوامع می‌شود اما اتفاقی که می‌افتد کمرنگ شدن نقش عشق و علایق زناشویی در قالب یک قرارداد اجتماعی است.
در حقیقت این قرار داد سودآور اجتماعی باعث شده است که خانواده‌هایی بدون عشق متقابل و تنها با مفهومی آماری در اروپا دست و پا شود که بازرسان اداره امور اجتماعی هر از چند گاهی برای اطمینان از زندگی مشترک باید در خانه آنان را بزنند و پرس‌وجو کنند.

در کشور ما مشکلات اقتصادی عنان از عشق‌ورزی و زندگی عاشقانه بریده است به قول سعدی چنان قحط سالی افتاد اندر دمشق/که یاران فراموش کردند عشق در این میان آمار تجرد و سن ازدواج بسیار بالا رفته است اما نباید فراموش کرد که همین افراد مجرد هستند که در صورت داشتن شغل مناسب و در آمد کافی به فرد دیگری علاقه‌مند شده و ازدواج می‌کنند آن هم ازدواج واقعی نه بر اساس یک قرارداد منفعت‌بر اجتماعی.

این سیاست در صورت تصویب و عمومی شدن در جامعه ازدواج را به یک مکانیسم نفع‌بری اجتماعی تبدیل خواهد کرد که فرد برای رسیدن به شغل و پله‌های ترقی اجتماعی باید از آن بگذرد در حالی که در جامعه ما ازدواج موفق و با عشق خود باید یک هدف والا تلقی شود.

هستند روسای سازمانهای دولتی و نیمه دولتی که گویا با مجردان سرجنگ دارند و به محض ورود مدیریت به سازمانی برای کارمندان ضرب‌الاجل تعیین می‌کنند که یا ازدواج کنید یا اخراج.... حال در نظر بگیرید این ازدواج کارمند مربوطه در ضرب‌الاجل چگونه ازدواجی خواهد بود هکذا که فرزند را هم به این شروط اضافه کنیم.
در شرایط اقتصادی امروز ما که حیات اقتصادی - اجتماعی جوانان بسیار بیش از دیگر گروههای اجتماعی تهدید می‌شود این چنین طرحهایی نه تنها در آینده جمعیت ما تاثیر گذار نخواهد بود بلکه در بلند مدت حیات معنوی خانواده‌ها و نظام ارزشهای حاکم بر آن را بشدت تهدید خواهد کرد.